Terugblik op 2017

Het heeft weer even geduurd maar toch nog even op de valreep een bericht in 2017.

Mensen die ons goed kennen, weten dat wij uitdagingen niet altijd uit de weg gaan. 2017 is een jaar waarin een grote uitdaging op onze weg werd gebracht.
Maar 2017 is ook een jaar van uitersten. We hebben de kans gekregen om hier in Glejbjerg samen op een kalverbedrijf te werken, maar daaraan voorafgaand is er in de eerste helft van het jaar ook veel verdriet en teleurstelling en uiteindelijk, naar de mens gesproken, een afsluiting geweest. Vanaf 2012 lopen we al in het ziekenhuis in verband met onze kinderwens, we zijn begonnen in Meppel, toen we in Holten woonden, gingen we naar het Deventer ziekenhuis, helaas beide zonder succes, heel veel hormonen zijn door mijn lijf gegaan, maar hebben hun werk niet kunnen doen. En toen we weer terug waren in Willemsoord hebben we besloten om het in de Tjongerschans nog te proberen. Wat is er een moeite voor ons gedaan daar, niets was teveel over het algemeen, en daar hebben we dan ook meerdere IUI- pogingen gehad. Niet elke cyclus eindigde met een IUI, maar het is toch een aantal keren wél gelukt. Daar zijn we dankbaar voor en het gaf ons weer moed, maar helaas, alle keren zijn mislukt. Dat gaf veel verdriet, deed veel pijn en hakte er steeds dieper in. Toen ik het op een gegeven moment niet meer trok, het hele leven 1 grote hormoon- achtbaan leek, kregen we een gesprek met onze lieve, meelevende gynaecologe. Zij gaf eerlijk toe dat ze zich als team al zorgen om ons maakten. En dat het waarschijnlijk beter zou zijn om naar Isala over te stappen, daar zijn ze nog meer gespecialiseerd en konden we eventueel kiezen voor ivf. *boem* Dat kwam hard binnen.
We besloten om het even tijd te geven om te landen, en eerst maar eens te genieten van onze vakantie naar Scandinavië. Om daarna te beslissen óf we voor Zwolle wilden gaan, of dat we het boek "Kinderwens" dicht zouden doen, en net als een dagboek, een slotje erop om het af te sluiten. Omdat het naar de mens gesproken vrijwel onmogelijk is dat ik, zonder medische hulp, zwanger zal raken.
Die vakantie begon met het 3 uur stilstaan in de file, waardoor ons hele Deense avontuur begon zoals jullie al eerder hebben kunnen lezen, daar zal ik dan nu niet verder over doorgaan 😉
We hebben in die vakantie besloten dat het inderdaad beter was om aan de rem van de hormoon- achtbaan te trekken, en proberen ons erbij neer te leggen. Het erbij neerleggen valt niet mee, het stormde nog regelmatig diep van binnen, maar deze stormen worden ook minder heftig. Mede omdat we zoveel plezier in ons werk hebben en vrijwel elke dag blij zijn met de keuze die we hebben gemaakt.
Natuurlijk zit het ook wel eens tegen, en dan zijn er de beruchte momenten dat je het liefst terug naar Nederland zou gaan. Maar voor je in de auto stapt, of überhaupt je koffers hebt gepakt, overwint het vrije leven, het elke dag samenwerken toch echt wel weer. Goed teken, dacht ik maar ☺

Voor de rest gebeurt hier momenteel niet heel veel, we doen hard ons best de boel op het bedrijf weer netjes te maken, kennismaken met mensen in onze omgeving, enz.

Toch nog maar een paar foto's;

En tot slot wensen we jullie het volgende toe;

May your troubles be less
And your blessing be more
And nothing but happiness
Come trough your door

(Voor diegene die geen Engels kunnen;
Mogen je problemen minder zijn
En je zegeningen meer,
En niets dan geluk
Komen door je deur )

Het Allerbeste toegewenst voor 2018!

Hartelijke groeten
Jasper & Henny

Weekje er tussenuit!

Nu we van Nederland, onderweg zijn naar huis, heb ik mooi even de tijd om een blog te tikken! 

De laatste week was het aftellen tot onze vakantie, zo'n weekje dat van alles misgaat enzo 😁 teveel willen doen in een te korte tijd.  Dat leverde wat blauwe plekken op, en een grotere zooi dan het was.  

Jasper zou even een nieuwe baal stro met de trekker een hok inrijden, Henny zou het hek even open doen, maar aangezien onze lieve bulletjes nogal nieuwsgierig zijn, kwamen ze allemaal naar het hek draven, zodat Henny het hek niet open kon zetten zonder dat er bulletjes zouden ontsnappen.  Met wat kunst en vliegwerk verkozen de meesten er wel voor om achter in het hok te gaan staan, maar ééntje was zo vriendelijk om pogingen te doen om toch maar door dat hek te komen.  Henny wilde hem even een (uiteraard, corrigerend) tikje op z'n neus geven, maar helaas... de baal stro moest in dat hok omdat het vrij nat was, en daar kwam Henny heel vlot achter... want met dat de voet omhoog ging, ging de rest onderuit... languit in de mest! 😲 Wat een lol had Jasper in de trekker, maar goed, nadat we uitgelachen waren hebben we gauw de boel netjes gemaakt en zijn vertrokken naar Holland!

Zulke foutjes dus😁 

We hebben daar een heerlijke vrije week gehad, erg drukke dagen gehad, maar ook een paar heel relaxte dagen.
We zijn ons "rondje" begonnen bij Jasper zijn ouders, en uiteraard zijn we ook even bij opa en de beide oma's geweest. 
Maandag hebben we maar eens even geshopt bij de action, het viel ons nog mee dat het bij anderhalve tas bleef, haha.
Dinsdag zijn we met Rick naar Willemsoord gegaan om de laatste spulletjes uit het huis te halen.  Dat was gelukkig niet veel meer, na een aanhanger voor de stort bleef er nog een aanhanger met spullen over, maar dat was niet allemaal voor ons zelf, we hebben ook nog even uitgedeeld, dat ruimt zo mooi op😄
S avonds hebben we lekker Chinees gegeten bij Jasper z'n ouders.  En daarna was het alweer woensdag!  Tijd om naar Staphorst te gaan!

Lilo in de royale (geleende) bench, gelukkig leek ze er erg blij mee, want ze kroop er telkens weer in!

Daar hebben we eerst maar even de Honda verkocht, omdat we die auto nog maar maximaal 3 weken op onze naam mochten hebben, omdat hij op nederlands kenteken staat.  Gelukkig verliep dat vlot, en ondertussen dat Jasper de auto verkocht in Zwolle, ging Henny even naar de Nieuwe haven, even buurten.  Fijn om een aantal collega's even weer te spreken!
Donderdag was het al vroeg dag want we hadden om 9:00 een afspraak bij de notaris voor de overschrijving van ons stekkie!  En voor die tijd moesten we nog even een rondje door het huis, en om 8:15 zou onze makelaar en de koper ook bij ons huis zijn, om te checken of we alles een beetje netjes achter lieten.  Gelukkig was dat het geval en konden we al vlotjes richting Steenwijk, naar de notaris!  Toch wel apart om na ruim 7 jaar weer bij hetzelfde notariskantoor te zijn, om de verkoop rond te maken.  Dat verliep ook weer vlot en voor half 10 stonden we weer buiten, 5 sleutels, en een huis armer, maar oh wat zijn we blij met de keuze die we gemaakt hebben!
Donderdagavond is Henny met dr zussen en schoonzus naar Ikea geweest in Zwolle, wie op dat moment bij de Ikea was, kan het bijna niet ontgaan zijn... wat een lol!
De rest van de tijd in Nederland bestond uit vooral veel koffie en thee drinken en kletsen met heel veel mensen.

Niels heeft dé bench ook ff getest! 

Het was heel fijn, maar we zijn ook blij dat we weer heerlijk naar ons stekkie in Denemarken terug gaan!

Het heeft even geduurd...

 De laatste weken waren weer erg druk, en daardoor schoot het bloggen er bij in. Maar het gaat goed met ons! We maken van alles mee, dus dat houd het dan weer spannend. 😉
Vorige week maakte Jasper mij 's nachts wakker; "Henny, ik hoor een stier... kijk jij eens uit het raam" , dus ik kijk met m'n duffe hoofd uit het raam, recht in het gezicht van een stier!  Maar met dat ik sta te kijken, geeft hij een 'kopje' tegen 1 van de buitenlampen, die overleefde het dus niet... wij met een rotgang onze kleren aan en hop naar buiten  om even die stier weer terug te brengen  naar z'n plekkie. Dat ging boven verwachting makkelijk, hij volgde ons als een mak lammetje.  Eenmaal in de grote stal, waar de grootste stieren staan, was het daar wel erg rustig... wat bleek, op hun ontdekkingstocht, hadden de stieren ontdekt dat als ze over een hekje sprongen, ze met een paar flinke beuken de deur naar buiten zo open hadden.  Met als resultaat dat er zo'n 50 stieren buiten liepen!  Met behulp van een loonwerker en zijn vrouw, hadden we ze 1,5 uur later allemaal weer in de stal. Pfieuw.... fijn zulke nachtelijke avontuurtjes 😐


 Inmiddels is ons CPR- nummer binnen en kunnen we wat meer,  zoals auto kopen, rekening openen etc. 
Een auto kopen hebben inderdaad ook gedaan, we  reden nog steeds in onze Nederlandse benzine auto,  maar dat werd nu echt te duur!  Dus Jasper heeft een rondje langs garages in de buurt gedaan en het is een Mazda 6 geworden!  Wat rijd dat lekker na de v8- Honda😲
Dit is onze nieuwe Deense auto;

Jasper moest even naar de garage, en rijd richting het dorp, is hij zo'n 2 kilometer van huis, ziet hij plots wat zwarts  in de spiegel.. hij stopt, blijkt lilo met hem mee gerend te zijn vandaag huis!  Ze was bekaf!

Deze week waren Ankie, klaasje  en de kids hier een paar dagen.  Wat was het gezellig!  We zijn dinsdag naar Legoland geweest, het was erg leuk om  te zien!  Het was heerlijk rustig en konden overal zo doorlopen.

Nu zijn Jasper zijn ouders hier en zijn we vanmiddag in de auto gestapt en naar Blåvand gereden,  het waaide te hard voor een lekkere strandwandeling, maar we weten nu wel dat het daar prachtig is!

En dan nog het fantastische nieuws;  ons huis is verkocht!  Wauw!  Wat zijn we daar blij mee!! Dat hadden we niet durven hopen, dat het zo snel verkocht zou zijn!!

Eindelijk weer bericht uit het hoge noorden 😉

Het heeft even geduurd, maar dan nu eindelijk weer even de tijd om een berichtje te tikken!
Het zijn drukke dagen geweest, maar ondanks de druk genieten we nog steeds! Er moet heel veel gedaan worden op het bedrijf, we doen hard ons best, en voor ons gevoel schiet het voor geen meter op. Maar wat is het dan een leuke opsteker als gisteren 2 mensen van Fuite hier komen en dan zeggen dat ze kunnen zien dat er al heel wat werk verzet is! We houden stug vol, en dan zullen we het zelf ook vast meer gaan zien!  We genieten nu nog maar even extra van het prachtige uitzicht, en letten dan maar wat minder op de minder fijne dingen 😁

                                                               Prachtig toch?
           
En terwijl ik de foto maakte, had ik het nog niet echt door, toen ik verder wilde lopen liep ik bijna op m'n sokken verder!  Het resultaat van even stil staan, was dit;

😨

Verder is het ook even wennen en uitproberen om zelf brood en dergelijke te bakken.  Gelijk na de eerste x de broodbakmachine te gebruiken, sneuvelde hij al!  Gelukkig is Jasper handig, en hij had  zo het probleem gevonden!  Onderdeel besteld en 3 dagen later kon ik weer met de machine bakken!  Dan is zo'n machine toch wel handiger en minder bewerkelijk dan brood uit de oven!  Al ging het brood uit de oven, na een tweetal misbaksels, ook prima!

Van Jasper zijn vader kregen we het Deense recept voor een Gulerodskage. Een soort van worteltjestaart! Het recept werd getest, en het was een succes!
Het beslag zag er niet uit....

Maar eenmaal gebakken, zag het er stukken beter uit, en de smaak was ook aardig goed.  Hij was alleen vreselijk zoet!

Voor op het erf blijken 3 appelbomen te staan, met heeeeel veel appels!  Dus tussen de bedrijven door werden er nog wat appels geplukt, 2 wasmanden vol, van alleen al het kleinste boompje!

                                                         Dit is nog niet de hele oogst...

Het plukken ging onder toeziend oog van Lilo , ze geniet van alle vrijheid,  rent de hele dag rond, en jaagt één van de bouwvakkers graag de stuipen op het lijf. De man is zo bang voor haar, dat ze nu verplicht aan een heel lang touw zit als wij aan het werk zijn.  Want binnen blijven is geen optie, dan houd ze een complete schoenendans! Alle schoenen, klompen, crocs... alles waar je op kan lopen sjouwt ze dan naar haar mand,  en ze zet graag alle deuren open voor de katten.  Voor de rest gaat het hier helmaal goed. De andere Denen die hier werken vinden haar een prachtige hond, en lachen erom als ze hen luid blaffend begroet.

Afgelopen weekend was ons vrije weekend.  We hebben ons zaterdag ons even heel nuttig gemaakt met onze eigen dingetjes die telkens bleven liggen.  Zondag zijn we naar een kerk in Esbjerg geweest.  In Vledderveen waren we een kleine kerk gewend, maar deze was nòg kleiner!  Er stond ruim van tevoren aangegeven "baptisten kirke" , dan verwacht je een aardig grote kerk.  Het bleek een mooi, klein houten gebouw te zijn.

 Eenmaal binnen stonden  we weer versteld. We kwamen in een klein lokaaltje, waar 16 stoelen klaar stonden.  We werden heel hartelijk verwelkomd,  de voorganger nam uitgebreid de tijd voor ons,  en zei ons eerlijk dat deze kerk waarschijnlijk niet geschikt voor ons is.  Het is een gemeente waar iedere zondag 8-15 mensen samen komen, meestal alt al 70+. De voorganger heeft ons gewezen op een kek in Grindsted, dat is een jongere kerk, er kerken meer Nederlanders, en hij heeft direct een Nederlands gezin voor ons gebeld, en zo zaten we s middags bij dat gezin op de koffie!  Hoe snel kan het gaan! Zij hebben ons veel uitgelegd,  en we voelen ons zeker welkom!

Verder hebben we hier vorige week heel veel regen gehad, en door dichtgeslibte dakgoten, regende het op een gegeven moment ook in onze slaapkamer!  Dus we hebben een nachtje gelogeerd in ons eigen huis!  De volgende avond maar gauw even de shovel erbij en de dakgoten schoon gemaakt!

Zo, dit was het weer voor deze x! Iedereen de hartelijke groeten van ons!

Oh ja! Bedankt voor de kaarten die we hebben ontvangen!  De kaarten zijn lang onderweg,  maar ze komen er wel! 😉 Vanmiddag een kaart gekregen, die op 9 september al is afgestempeld in Nederland!

Eerste week in Denemarken

De eerste, hectische, week in Denemarken zit erop!
Er is veel werk verzet, met dank aan onze beide ouders en Ankie!  Zij hebben heel veel in huis gedaan. Zodat wij ons konden richten op de kalveren. We hebben veel geleerd, veel werk verzet,en de eerste stappen genomen in het weer netjes krijgen van het bedrijf.
Toen we hier  vorige week vrijdag aankwamen,  viel het best wel even tegen. Doordat de sloper 'een foutje' had gemaakt,  is een heel deel van het huis verdwenen.  Een slaapkamer, kantoor, toilet, en garage zijn met de grond gelijk gemaakt.  Maar geen nood, we hebben nog steeds ruimte genoeg 😁

Vrijdagavond, bij aankomst in Glejbjerg

Er zijn 70 stieren vertrokken, en 70 kleine kalfjes zijn er voor in de plaats gekomen. Nu de kleintjes zijn gekomen, is de rust (even) weer gekeerd.  

We hebben een paar hele lange dagen gehad,  7:00 tot 21:00 was geen uitzondering  😋 maar we hebben het met plezier gedaan,  en zoals een Deense chauffeur tijdens een plensbui zei: when you can smile in the rain, you're a happy person! 

En we hebben wat afgelachen! 

Natuurlijk was het ook wel even slikken als zondag Jasper zijn ouders vertrokken en donderdag mijn ouders en Ankie, dan dringt het even door hoe ver we bij elkaar vandaan wonen.  Máár gelukkig is er Whatsapp, telefoon, enz

Een mooie zonsondergang onderweg naar glejbjerg

Vandaag zijn we naar Aabenraa geweest om ons in te schrijven,  we kregen een stapel papieren die we moesten invullen, er werd Henny verteld dat ze geen "van der Spek" genoemd zal worden hier, maar weer "de Weerd". Dat schijnt hier normaal te zijn.  Ach ja, er zijn ergere dingen😄

Nu moeten we 4-6 weken wachten, en dan komt de zogenaamde gele kaart en dan kunnen we ons inschrijven bij de gemeente, een rekening openen, auto kopen, huisarts zoeken en dergelijke.  Nu zijn we dus even zwevend, maar omdat we beide een contract hebben zijn we verzekerd van een verlijfsvergunning .

Ook de boodschappen zijn even wennen, en het is een ware speurtocht door de supermarkt, maar ook dat gaat vast goed komen! 

Ondertussen mochten we woensdag ook nog Jasper zijn verjaardag vieren, bedankt voor de felicitaties! We werden verrast door Rick & Agnes die onverwachts langs kwamen, en ook gezellig een nachtje bleven, ach ja, bedden genoeg en wij zijn niet de moeilijkste! 

Aanstaand weekend is ons "werkweekend"  dus zijn  we dinsdag lekker een dagje vrij! 

Fijn weekend allemaal!

Een prachtige zonsopkomst, waarbij spontaan  het lied bij me boven kwam drijven;

🎶"De zon komt op, maakt de morgen wakker..."🎶

https://youtu.be/KeVjB-SXqwU

Nog 2 weken....

 De tijd vliegt!  We dachten dat het nog wel even duurde voor het 1 september zou zijn.  De tijd vliegt zo hard dat we over 2 weken al hopen te vertrekken!  Gelukkig verloopt het meeste soepel en zijn veel dingen al geregeld.
Afgelopen maandag is de makelaar en de fotograaf geweest, inmiddels heb ik zelf de foto's gezien van ons huis en dat ziet er goed uit.  Dus daar zal het niet aan liggen😉
Waarschijnlijk komt eind deze week ons huis officieel te koop te  staan.  En dan hopen we dat er snel kopers komen!

Verder valt er hier niet zoveel te vertellen.  De grotee verhalen zullen  vast wel  komen als we straks in Denemarken zijn!

Hoe het begon...

 Het trok Jasper al jaren,  en de laatste jaren begon het ook bij Henny steeds meer te kriebelen.
Scandinavië had onze voorkeur,  en in de afgelopen vakantie wilden we in Noorwegen rond kijken naar welke mogelijkheden daar waren.
Op de heenreis,  liep er het één en ander tegen, waardoor we 3 uur hebben stil gestaan.

Daardoor konden we niet meer doorrijden naar Hirtshals. Maar kwamen we terecht bij natuurcamping Denemarken, waar de Nederlandse eigenaren, heel lief,  op ons hadden gewacht.  De volgende dag raakten we weer aan de praat,  en bleek dat zij in de winter op een kalverhouderij werkten.  Lang verhaal in het kort; Jasper werd voorgesteld aan die kalverboer, waarop hij Jasper weer voorstelde aan zijn baas , en wat volgde was een dag later een soort van telefonisch sollicitatiegesprek!
We hebben wel aangegeven dat we onderweg naar Noorwegen waren,  en we daar ook rond wilden kijken.  Dat was geen probleem en we spraken af dat we op de terugweg langs zouden komen voor een verder  gesprek.
Eenmaal in Noorwegen werden,  leek het,  alle deuren voor onze neus gesloten.
Maar desondanks hebben we een fantastische vakantie in Noorwegen & Zweden gehad,  op prachtige plaatsen geweest,  veel informatie gekregen,  veel beleefd,  maar voor Henny was het niet "je van het", bij haar kriebelde Denemarken veel harder 😉

Op de terugweg weer contact opgenomen met de kalverhouder, en we konden maandag bij hem terecht, en zouden dan ook gelijk het bedrijf en de bedrijfswoning te zien krijgen . Na een lang en,  voor ons gevoel, goed gesprek,  en een bezichtiging van het complete bedrijf,  gingen we met onze hoofden vol informatie rustig aan op weg naar Nederland.
We hebben heel wat gepraat,  overwogen,  vergeleken,  en wat al niet meer.  Want het voelde voor ons beide héél goed!  Maar als we het avontuur aan wilden gaan, betekende het wel; op héél korte termijn!
We besloten de knoop door te hakken... Nu moesten we de ouders,  eerst maar eens inlichten.  De reacties waren verbazingwekkend!  Ze hadden het vrijwel allemaal aan zien komen. Na onze ouders kwamen we aan bij onze broers, zussen, zwagers en schoonzussen, de reacties waren allemaal erg leuk en lief, en weer was lang niet iedereen verbaasd.  We hadden zelf niet door dat we zulke "open boeken " zijn!  😄
Langzaamaan druppelde het nieuws zo de wereld in,  en kregen we veel reacties,  erg leuk!

We zijn nu druk met inpakken, verzamelen en weggooien.  Het huis word steeds leger.  Binnenkort word het huis te koop gezet,  en hopen wij dat het vlot verkocht word.
Er moet nog wel het nodige gebeuren,  maar mede dankzij alle hulp,  waar we super blij mee zijn,  schiet het al lekker op!

Via deze blog hopen we jullie allemaal een beetje op de hoogte te houden van onze Deense avontuur en de aanloop er naar toe!