Terugblik

Ik zie net, dat het al meer dan een half jaar geleden is dat ik een blog online heb gezet... de tijd vliegt, er is veel gebeurt, heel veel! Helaas is mijn telefoon gesneuveld, een zwemfeestje in kokend hete soep, kon ie niet waarderen.  Daardoor ben ik heel veel foto's kwijt, helaas.  De leukste van de laatste tijd zal ik er even tussendoor plakken


Ik zal proberen een korte samenvatting te geven.
De laatste blog sloot ik af, met dat we een pup hadden gekregen; Odin! Laat ik daar maar mee beginnen, al kan ik daar heel veel over vertellen . Het is een heerlijke hond! We hadden beide nog nooit een pup gehad, maar wat is dat leuk!! Soms ook best intensief, Odin is nu niet bepaald de rustigste pup en het tegenovergestelde van Lilo! Hij groeide hard, maar leerde ook snel! Binnen no time was hij zwaarder dan Lilo, nou is Lilo natuurlijk ook wel heel slank, bijna mager, dus dat wil ook wel . Maar Odin zit inmiddels ruim 10 kilo boven Lilo.  Maar Lilo is nog steeds de baas! Dat hebben we ook wel gestimuleerd, want Odin had in het begin best wel haantjesgedrag. Dat heeft Lilo, met hulp van ons, hem snel afgeleerd.  Lilo vond het eerst allemaal maar zo, zo.  Maar met de tijd draaide ze wel bij.  Ik denk dat ze het af en toe best moeilijk vond, maar de laatste weken merk je dat ze Odin nu ook begint uit te dagen.  En overal waar je de 1 ziet, zie je de ander ook.  Ze zijn nu zo goed op elkaar ingespeeld, dat ze regelmatig samen op jacht naar muizen en ratten gaan.  Het is zo leuk om te zien hoe ze het samen doen! Zoals afgelopen week bijvoorbeeld, Lilo is veel flexibeler dan Odin, Odin is veel grover, en Lilo wurmt zich overal tussendoor.  Dus toen ons duo doorhad dat er een muis of rat onder het kippenhok zat, hebben ze samen een enorm gat gegraven, half naast, half onder het kippenhok.  Vervolgens is Lilo onder het kippenhok gekropen, terwijl Odin enthousiast blaffend voor het hok stond, wachtend op de rat of muis die eruit zou komen.  Het gevolg was wel dat Lilo klem zat onder het kippenhok, omdat ze had proberen te draaien onder het hok.  Ik heb d'r maar even laten worstelen.  En zo vreten ze heel wat uit samen.  Deze foto is van gisteravond, teamwork ten top!

Het leven hier in Denemarken kabbelde rustig voort, we zijn op 19 augustus aangenomen in de Vestermarkskirken in Grindsted.  Dat was een mooi en bijzonder moment.  

Helaas is kort daarna Jasper zijn oma overleden.  We wisten dat zij ziek was, gelukkig zijn we in de zomer nog naar Nederland geweest, en konden we nog afscheid van haar nemen.  Wat is de afstand dan groot! We zijn op zich met een paar uurtjes in Nederland, maar soms zou je wensen dat het minuten waren.  Moeilijke momenten zijn dat.  Dan zijn we nog blij dat er Whatsapp, Messenger en zulke dingen zijn.

Verder is er natuurlijk de verhuizing geweest.  Dat was 1 oktober.  In Glejbjerg ging het niet langer meer.  Teveel frustraties, te weinig gehoord worden, het brak op.  Ik blijf er bewust kort over.  Na de vele negatieve reacties op onze verhuizing,gelukkig waren er ook zeker fijne reacties!

We wonen en werken nu in Branderup! We werken voor een Deen, op een melkveehouderij.  Een heel andere tak van sport  ;-) maar het bevalt goed! Onze ouders zijn beide al wezen logeren, wat uiteraard heel fijn&gezellig is.

En toen was het ook zomaar 24 november, mijn ouders waren 40 jaar getrouwd! Dat betekent feest, uiteraard.  Het werd even snel naar Nederland.  Vrijdagmiddag vertrokken, zaterdag de hele dag feest, en wat was het fijn om zoveel mensen even te spreken! Maar zondag moesten we toch echt naar huis, we zijn s ochtends nog bij Jasper zijn ouders, onaangekondigd, naarde kerk gegaan.  Het gezicht van m'n schoonvader was erg leuk om te zien , toen we naast hem de rij inschoven ! Zo leuk, zulke verrassingen!

Altijd hetzelfde liedje, zodra ik op de shovel stap, staat Odin klaar om met me mee te gaan! Gelukkig is de wagenziekte inmiddels over :)

Verder gebeurt hier natuurlijk het nodige, daar zal ik een volgende x over bloggen.  Nu was het even een snelle update, om jullie even bij te praten over de laatste maanden.

Groetjes van ons

Update 😁

Nu ik een paar x de vraag heb gekregen of ik nog eens een blog online ging zetten, ben ik nu maar eens lekker in het zonnetje ervoor gaan zitten .

Ik vraag me even af waar ik moet beginnen, aan de ene kant zitten we hier lekker in een ritme, wat elke keer weer hetzelfde lijkt (en toch heel goed bevalt😁) en aan de andere kant maken we ook veel mee.

Begin 2018 was niet altijd even gemakkelijk.  Bepaalde dingen vielen toch zwaarder dan verwacht, er waren een paar (ingrijpende) veranderingen op het bedrijf, we kregen veel logees de afgelopen tijd.

 Het leven gaat hier dus ook gewoon door.
Begin dit jaar hebben we afscheid genomen van de Deense medewerker die hier was.  Toen hebben Jasper en ik het een tijdje met z'n tweeën gerooid, wat niet altijd meeviel door de werkdruk, gelukkig kunnen we goed samenwerken, dus dat is een groot voordeel, maar toch breekt het af en toe op.  Maar gelukkig was er begrip en kregen  we meerdere helpende handen. Daar waren we dan ook erg blij mee!

Nu is er inmiddels een andere Deense medewerker, waar we het goed mee kunnen vinden en die ons helpt om ons Deens te leren spreken, want dat is ook belangrijk.  Dus qua werk kabbelt het zo voort.

In februari zijn we even een weekje naar Nederland geweest om mama's 65e verjaardag te vieren en papa zijn 40 jarig jubileum bij DMS mee te kunnen vieren.  Dat was heerlijk, even de NL-tax bijgewerkt, maar we merken wel dat we toch ook heel erg graag weer terug gaan naar ons eigen stekkie, hier in Glejbjerg.

Daarna was het even rustig, konden we weer een ritme creëren, kregen we uitbreiding van onze veestapel, door 3 brahma-kuikens. Inmiddels zijn er 4 weken geleden nog 7 kuikens bijgekomen.  De eerste 3 lopen al in een mooi hok, de laatste 7 zitten nog in een IBC , voor hun eigen veiligheid.  Want vossen lopen hier volop rond!

Er zit hier sowieso veel wild.  Totdat er 2 weken geleden geploegd en gezaaid werd, hadden we elke avond een kudde van 4-20 reeën hier tegenover ons en in het land, een prachtig gezicht! s Nachts worden we regelmatig wakker gemaakt door zingende vossen, nooit geweten dat die beesten zo'n herrie kunnen maken! Jasper gaat dan maar weer met de buks naar buiten en knalt wat in het rond, waardoor de vossen zich wel uit de voeten maken. En Jasper heeft z'n mannelijke jachtinstinct ook weer eens aangesproken 😂

Verder hebben we op een zondagmiddag eens even met de auto rond gereden en zo kwamen we er achter dat we zo'n beetje in onze achtertuin een prachtig natuurgebied hebben!  En zo ontdekken we  steeds meer mooie plekjes!  Met logees gaan we vaak ook wel even op stap om de buurt te verkennen.  Kvie sø zijn we inmiddels een paar x geweest, een mooi gebied waar ook een restaurant zit, door Nederdenen gerund, een pandekagehuset. Oftewel een pannenkoekenhuis!

Sinds maart zitten we ook eindelijk op de taalcursus.  Sprogskole zoals het hier het.  Het duurde even voor we reactie kregen, maar s maandags hadden we een gesprek en dinsdag konden we starten.  Dus nu zitten we 2x per week 2.5 uur in de schoolbanken.  Het is even wennen, het verstaan gaat steeds beter, maar het schrijven is nog een dingetje.  Ze zeggen dat Nederlands een moeilijke taal is, maar Deens is toch ook echt geen makkelijke taal.  Maar net kleine stappen komen we er ook!

 In april ben ik alleen naar Nederland gegaan, om papa zijn verjaardag mee te vieren en bij een aantal lieve mensen even bij te kletsen.  Het was heerlijk! Net voor ik naar Nederland ging, deelde Jasper mij mee dat ik mijn verjaardagscadeau zelf maar mee moest nemen uit Nederland.  Op mijn vraag wat dat dan moest zijn, antwoordde hij; oorbellen, of een puppy ofzo... de keuze was snel gemaakt, mede omdat hij ook al een puppy op het oog had.  Zo kwam het dus dat ik alleen naar Nederland toe ging en samen met Odin terug.  Nu hebben we dus een Hollands/ Mechelse herder en een Mechelse/ Hollandse herder.
Een echte duo penotti! Lilo was erg enthousiast toen ik uit de auto stapte, maar nadat ik de kofferbak opende en Odin eruit haalde, heeft ze een dag of 4 niks van me willen weten.  Maar na die dagen is het ijs gebroken tussen lilo en Odin en sindsdien is het dan ook zo dat je ze constant samen ziet.  Had ik netjes met kalverhekjes een deel van de oprit afgezet, zodat ze niet aan de wandel konden gaan... met wat hulp van lilo kwam Odin er na een paar dagen toch echt wel overheen.  Helaas, nu maar wat hardere maatregelen nemen.  Uiteraard voor hun eigen veiligheid, meld ik er maar bij voordat ik straks de dierenbescherming in m'n nek heb hangen.

En verder... tja.. als ik alles op moet schrijven ben ik morgen nog bezig 😊

Het is al met al nog een heel verhaal geworden, voor nu stop ik er maar even mee, ik hoop binnenkort weer eens een blog online te zetten.

Groetjes vanuit Glejbjerg!