Ik vraag me even af waar ik moet beginnen, aan de ene kant zitten we hier lekker in een ritme, wat elke keer weer hetzelfde lijkt (en toch heel goed bevalt😁) en aan de andere kant maken we ook veel mee.
Begin 2018 was niet altijd even gemakkelijk. Bepaalde dingen vielen toch zwaarder dan verwacht, er waren een paar (ingrijpende) veranderingen op het bedrijf, we kregen veel logees de afgelopen tijd.
Het leven gaat hier dus ook gewoon door.
Begin dit jaar hebben we afscheid genomen van de Deense medewerker die hier was. Toen hebben Jasper en ik het een tijdje met z'n tweeën gerooid, wat niet altijd meeviel door de werkdruk, gelukkig kunnen we goed samenwerken, dus dat is een groot voordeel, maar toch breekt het af en toe op. Maar gelukkig was er begrip en kregen we meerdere helpende handen. Daar waren we dan ook erg blij mee!
Nu is er inmiddels een andere Deense medewerker, waar we het goed mee kunnen vinden en die ons helpt om ons Deens te leren spreken, want dat is ook belangrijk. Dus qua werk kabbelt het zo voort.
In februari zijn we even een weekje naar Nederland geweest om mama's 65e verjaardag te vieren en papa zijn 40 jarig jubileum bij DMS mee te kunnen vieren. Dat was heerlijk, even de NL-tax bijgewerkt, maar we merken wel dat we toch ook heel erg graag weer terug gaan naar ons eigen stekkie, hier in Glejbjerg.
Daarna was het even rustig, konden we weer een ritme creëren, kregen we uitbreiding van onze veestapel, door 3 brahma-kuikens. Inmiddels zijn er 4 weken geleden nog 7 kuikens bijgekomen. De eerste 3 lopen al in een mooi hok, de laatste 7 zitten nog in een IBC , voor hun eigen veiligheid. Want vossen lopen hier volop rond!
Er zit hier sowieso veel wild. Totdat er 2 weken geleden geploegd en gezaaid werd, hadden we elke avond een kudde van 4-20 reeën hier tegenover ons en in het land, een prachtig gezicht! s Nachts worden we regelmatig wakker gemaakt door zingende vossen, nooit geweten dat die beesten zo'n herrie kunnen maken! Jasper gaat dan maar weer met de buks naar buiten en knalt wat in het rond, waardoor de vossen zich wel uit de voeten maken. En Jasper heeft z'n mannelijke jachtinstinct ook weer eens aangesproken 😂
Verder hebben we op een zondagmiddag eens even met de auto rond gereden en zo kwamen we er achter dat we zo'n beetje in onze achtertuin een prachtig natuurgebied hebben! En zo ontdekken we steeds meer mooie plekjes! Met logees gaan we vaak ook wel even op stap om de buurt te verkennen. Kvie sø zijn we inmiddels een paar x geweest, een mooi gebied waar ook een restaurant zit, door Nederdenen gerund, een pandekagehuset. Oftewel een pannenkoekenhuis!
Sinds maart zitten we ook eindelijk op de taalcursus. Sprogskole zoals het hier het. Het duurde even voor we reactie kregen, maar s maandags hadden we een gesprek en dinsdag konden we starten. Dus nu zitten we 2x per week 2.5 uur in de schoolbanken. Het is even wennen, het verstaan gaat steeds beter, maar het schrijven is nog een dingetje. Ze zeggen dat Nederlands een moeilijke taal is, maar Deens is toch ook echt geen makkelijke taal. Maar net kleine stappen komen we er ook!
Een echte duo penotti! Lilo was erg enthousiast toen ik uit de auto stapte, maar nadat ik de kofferbak opende en Odin eruit haalde, heeft ze een dag of 4 niks van me willen weten. Maar na die dagen is het ijs gebroken tussen lilo en Odin en sindsdien is het dan ook zo dat je ze constant samen ziet. Had ik netjes met kalverhekjes een deel van de oprit afgezet, zodat ze niet aan de wandel konden gaan... met wat hulp van lilo kwam Odin er na een paar dagen toch echt wel overheen. Helaas, nu maar wat hardere maatregelen nemen. Uiteraard voor hun eigen veiligheid, meld ik er maar bij voordat ik straks de dierenbescherming in m'n nek heb hangen.
Het is al met al nog een heel verhaal geworden, voor nu stop ik er maar even mee, ik hoop binnenkort weer eens een blog online te zetten.
Groetjes vanuit Glejbjerg!
